Ömer Fethi Gürer: “Bugün, Köylerde Artık 10 Yaşında Çocuklar Unsur Bağımlısı Olmuş”

CHP Niğde Milletvekili Ömer Fethi Gürer, Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı’nın dünkü bütçe görüşmelerinde; “Güçlü birey’, ‘güçlü kadın’, “güçlü aile’, ‘güçlü Türkiye…’ Kulağa çok güzel geliyor fakat fakirleşen birey, şiddete uğrayan bayan, dağılan aile ve husus bağımlısı gençlik; bunlarsa Türkiye için ne yazık ki herkesin düşünmesi gereken bahisler.  Bugün, köylerde artık 10 yaşında çocuklar unsur bağımlısı olmuş, dağılan aileler var, yıkılan yuvalar var, yoksulluktan intihar edenler var. 5 milyona yakın beşere yardım verilmesine karşın, bu manada yoksulluk derinleşiyorsa demek ki bir yanlış yapılıyor” dedi.

CHP Niğde Milletvekili Ömer Fethi Gürer, dün TBMM Plan ve Bütçe Kurulu’nda görüşülen Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı’nın bütçesi üzerindeki görüşmelerde kelam aldı. Gürer, şunları söyledi:

“2002 yılından bugüne kadar Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarda, bilgileri genelde bunun üzerinden pahalandırıyor ancak Aile ve Sos yal Hizmetler Bakanlığının dağıttığınız broşürünü de incelediğimizde söylediklerinizde 2002’den bu yana yirmi iki yıldır iktidarda olan, muhafazakar olduğunu da söyleyen bir partinin toplumu fakirleştirdiğini, bunun yanı sıra, aile yapısının toplumsal dokusunun da bozulduğunu gösteriyor.

Bakınız ‘güçlü birey’, ‘güçlü kadın’, “güçlü aile’, ‘güçlü Türkiye’ kulağa çok güzel geliyor lakin fakirleşen birey, şiddete uğrayan bayan, dağılan aile ve husus bağımlısı gençlik; bunlarsa Türkiye için ne yazık ki herkesin düşünmesi gereken mevzular.

Sayın Bakan, bu şartlarda Türkiye’nin içinde bulunduğu durumun uygun olduğu nu söylemek mümkün değil. Bugün, köylerde artık 10 yaşında çocuklar husus bağımlısı olmuş, dağılan aileler var, yıkılan yuvalar var, yoksulluktan intihar edenler var. 5 milyona yakın beşere yardım verilmesine karşın, bu manada yoksulluk derinleşiyorsa demek ki bir yanlış yapılıyor.

Bakınız, köylerde okullar kapanınca kız çocukları taşımalı eğitime tabi tutuldu, bunun yansıması ise ya kırsaldan göç ya da kız çocuğunun okumaması. Buna yönelik bir proje bugüne kadar geliştirilmedi. Son devirlerde köy ortaokulları dahi kapanıyor, kız çocukları okullaşma oranı da bu bağlamda düşüyor. Dataların sağlıklı olarak kullanılmadığı alana gittiğimiz vakit gördüğümüz gerçek.

Tarımla ilgili, tarım çalışanlarının hayat şartları var. Hakikat, genelgeler var; oraya gidin bakın, elektrik yok, su yok, yalın ayak toprak içinde bir ömür; insanların var olma gerekleri olan hiçbir şeyden yararlanmadıkları koşullarda aileler hayatlarını devam ettirmeye çalışıyor.

Buradakilerle ilgili de meselelerin derinleştiği bir gerçek. Geçenlerde pazara gittim, pazarda bir bayan beni yakaladı, dedi ki: ‘Vekilim, ben babamın meskenine gittim, eşim de babasının meskenine gitti’ dedi. “Nas vilayet oluyor?’ dedim. ‘Kiralık mesken parası ödeyemiyoruz’ dedi. Artık, konut kirası ödeyemeyen aileler boşanmamak için analarının, babalarının konutlarına dönmeye başlamışlar; farklı başka, gündüz işyerlerinden sonraki öğle yemeğinde buluşuyorlar. Ülkenin içine geldiği durum buyken size büyük yük düşüyor. Toplumsal yardımlar ortadan kaldırılmasın ancak bu toplumsal yardıma bu kadar muhtaçlık duyan topluluk nasıl yaratıldı, bunu da yanlışsız analiz etmek lazım.

Bizim bunda sorumluluğumuz yok ya da bakın, biraz önce Orhan Bey’i dinlerken diyordu ki: ‘Bakın, bunlara yardım yapabiliyoruz.’ Yardım yapabilmek değil; o beşerler neden o yardıma muhtaç hale geldiler, neden sorun tahlil bulmuyor? 5 milyon hane bugün yardım alıyorsa burada bir tuhaflık yok mu? Niğde’de 22 bin haneye kömür iniyormuş, bu 60 bin şahsa yansıyor. Yani insanların bu kadar fakirleştiği yerde aile yapısının olumsuz biçimde et kilen göğsü mümkün mü? Bakanlığın kurumlarında kalan çocukların… Burada bir sayı da vermişsiniz, “Bugün prestijiyle devlet muhafazasında k i 61.480 gencimize kamuda istihdam sağlanmış” diyor. Bu, bu yıla ilişkin mi yoksa… Toplam; yıllık orta lama 3 bin şahsa tekabül ediyor. Sıkıntılı çocuk sayısına baktığımız vakit, bu da yetersiz. Örneğin, 18 yaşını doldurdu mu, bu çocuklar buradan çıkarıldıktan sonra hayatları takip ediliyor mu, kaçı çetelerin elinde, kaçı husus bağımlısı, kaçı olumsuz şartlar yaşıyor, bunların da takibi sağlanıyor mu? Artık s ize şunu söyleyeyim: Bakan olarak size verilen datalarla ömrün örtüşmediğini ben örnekleriyle bilen bir adamım zira bakana da sormuştum bu özel erkeklerin kaldığı yani uğradıkları taciz sonucu bir yurt vardı, yerini bilmiyordu lakin ben orayı biliyordum, gidip ziyaret edip onların yaş günlerinde ortalarında olup o çocuklara dayanak oluyordum; sizden evvelki bir bakan, bunun da yerini de sorarsanız söylerim. Onun için buradaki çocukların topluma kazandırılması gerekiyor yani sırf oradan, yuvadan ayrılmakla bu işler bitmiyor.

Engelli bireyler bana yazmış, diyorlar ki: ‘Gözümüz yaşlı, kimse bizi görmüyor, duymuyor. Sene uzunluğu engelli istihdamında bir atama yok.’ Siz açıkladınız; sayı 12 bin istiyorlar. ‘Bundan aşağı atama olmasın’ diyorlar. “Yüzde 3’lük kota yüzde 6’ya çıksın’ diye kanun teklifleri de veriyoruz. Engelli bireylere bir olumlu ayrımcılık yapılsın, bunlar çalışma ömrü içinde daha çok istihdam edilsin. Burada da alışılmış, toplum içindeki onların da sahipsizliğini dikkate alalım.”