Cezaevi öğretmenleri eline kalem almamış “mahkum” öğrencilerini aydınlık yarınlara hazırlıyor

Bakırköy Bayan Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda misyon yapan öğretmenler, daha evvel hiç eğitim alma fırsatı yakalayamamış bayanlara ve mahkumların parmaklıklar gerisinde büyüyen çocuklarına ışık olmak için çabalıyor.

Bakırköy Bayan Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda 60 farklı milletten 971 hükümlü ve tutuklunun yanı sıra 0-6 yaş ortasında 26 çocuk da anneleriyle birlikte kalıyor.

Mahkumların ıslah edilmesi ve topluma yine kazandırılması için pek çok eğitimin verildiği kurumda, daha evvel hiç ders sıralarına oturmamış, ismini dahi yazamayan 24 bayan okuma yazma kursu alıyor.

Yaşı 45’e kadar olan bireylerin ilgili mevzuatlar gereği mecburî olarak aldığı bu eğitime 1. kademe okur müelliflik kursu ismi verilirken okul hayatı çeşitli nedenlerle yarım kalmış bireylerin eğitim düzeyleri 2. kademe sistemiyle yükseltiliyor.

Kurumda kalan yabancı asıllı mahkumlara isteğe bağlı olarak Türkçe, Türk vatandaşlarına da İngilizce kursu verilirken meslek sahibi olmak isteyenler dikiş, kuaförlük, emlak danışmanlığı, bilgisayar ve takı tasarımı üzere mesleksel ve teknik eğitim çalışmalarından faydalanabiliyor.

Yasa gereği 6 yaşına kadar annelerinin yanında cezaevinde kalabilen minik öğrenciler ise kurumun bahçesinde cezaevinin soğuk duvarlarının tersine yeşillikler içindeki sevimli anaokulunda, cezaevi işçisinin çocuklarıyla birlikte eğitim alıyor.

Mesleklerini okullar yerine cezaevi dersliklerinde, farklı yaş aralıklarındaki tutuklu ve hükümlü bayanları sevgi ve sabırla eğiterek icra eden öğretmenler, tahliye olanların eğitimleriyle yeni bir hayat kurduklarını duyduklarında memnun oluyor.

Parmaklıklar arkasındaki hayatlara ışık oluyorlar

Dezavantajlı bayan öğrencilerin, cezaevindeyken eğitim talihini kullanmalarına aracılık eden Selahattin Çabat, Sinan Cem Taşkın ve Harun Şimşek, “cezaevi öğretmenleri”nden sırf birkaçı.

Anadolu Ajansı tarafından özel olarak görüntülenen cezaevi dersliklerinde son 2 yıldır öğretmenlik yapan Selahattin Çabat, toplumsal etrafından çalıştığı yerle ilgili meraklı sorular aldığını lakin kurallar gereği sorulara çok fazla cevap veremediklerini söyledi.

Cezaevine gelen ve cezai ehliyeti olan herkesin öğrenci olabildiğini belirten Çabat, öğrencilerinin eğitimlere katılma sebeplerini “Bir isteğini, dileğini bildirebilmesi için dilekçe yazması lazım. Dışarıda ailelerine duygusal, buranın havasını, kendini anlatan kendi cümleleriyle birkaç satır yazmak istiyorlar. Bunun için de kursa katılıyorlar.” kelamlarıyla açıkladı.

Çabat, yazmayı öğrenen öğrencilerinden “Hocam artık kendi dilekçemle kantinden alışveriş yapabildim, aileme kendi cümlelerimle kelimler yazabildim.” üzere reaksiyonlar aldığını belirterek, “Birinci kademeden alıp üniversite mezunu ettiğimiz öğrencilerimiz var. Hatta geçen tahliye oldu buradan. Artık üniversite öğrencisiydi.” diye konuştu.

Hükümlü ve tutuklulara hayata tutunmaları için bir talih daha verdiklerini lisana getiren Çabat, öğrencileri tahliye olduktan sonra haklarında hoş haberler duyunca duygulandıklarını anlattı.

Çabat, cezaevinde çalışmanın da zorlukları olduğuna değinerek, “Normalde öğretmenlerimizin sınıfında birer tane disiplini bozan öğrencisi vardır. Bizim tüm öğrencilerimiz ona yakın. Sistemi bozan, sınıfın yaramaz çocuğu diyebileceğimiz şahıslar bizim tüm öğrencilerimiz.” halinde konuştu.

Okuma yazmayı öğrenenler dilekçeyle teşekkür ediyor

Öğretmenlik mesleğini 14 yıldır bu cezaevinde yapan Harun Şimşek, cezaevinde eğitmenlik güç olsa da hoş yanları da bulunduğunu söz ederek, “Buralarda bir halde insanları topluma kazandırmayı birilerinin yapması gerekiyor. Bu kısmet de bize düştü, biz de devam etmeye çalışıyoruz.” dedi.

Şimşek, okuma yazma öğrenen öğrencilerinin cezaevinden çıktıklarında en azından bindiği otobüsün nereye gittiğini okuyarak anlayabileceğini lisana getirerek, tekrar sevgilisine, eşine ve çocuğuna mektup yazmak isteyen öğrencilerinin de kursa katıldığını anlattı.

Eğitimlerini tamamlayan öğrencilerinin dilekçe yazıp kendilerine teşekkür ettiğini kaydeden Şimşek, “Burada çalışmanın güç yanı çok ancak memnun yanı da çok. Dışarıda olmayan toplumsal kültürel faaliyetleri burada yapıyoruz. Bilmiyorum dışarıdaki öğretmenler bir lisede, ortaokulda bu kadar hürmet görüyorlar mı? Hükümlü ve tutuklulardan gereğince hürmet gördüğümüze inanıyorum. Bir yerde bir şey söylediğimiz vakit buna ahenk sağlıyorlar.” tabirlerini kullandı.

Şimşek, toplumsal hayatında kendisine “gardiyan öğretmen” diyenlerin olduğunu hatta mahkumlara bu imkanların verilmesine karşı çıkanlara “Sonuçta onları topluma kazandırılabilmesi için şimdiye kadar görmedikleri eğitimi, toplumsal kültürel faaliyetleri görmeleri gerek, onları fakat bu biçimde topluma kazandırabiliriz.” diye karşılık verdiğini anlattı.

Adalet Anaokulu’nda yaz ve orta tatiller yok

Cezaevindeki Adalet Anaokulu’nun müdürü Sinan Cem Taşkın işini çok severek yapan öğretmenlerden biri. Minik öğrencilerinin cezaevi dışındaki çocuklarla eş bedel eğitim almasını sağlamak için canla başla çalışan Taşkın, 4 yıldır birebir yerde misyon yapıyor.

Taşkın, bilinen kanının tersine öğrencilerinin içe kapanık değil atılgan, özgüveni yüksek ve eğitimdeki tüm kavramlara aç olduklarını, hatta kimilerinin yabancı asıllı hükümlü ve tutuklularla tıpkı ortamda bulunduğu için ikinci bir lisanın alt yapısına sahip olduğunu aktardı.

Çocukları, planlı faaliyetler çerçevesinde çeşitli kurumlara seyahate götürdüklerini belirten Taşkın, kendilerini öbür anaokullarından ayıran tek ögenin, yaz ve orta tatillerde dahi açık, tam gün işleyen sistemli bir okul olduklarını lisana getirdi.

“Burada çocuklar üzgünse üzgünüz”

Göreve birinci başladığında Brezilyalı bir öğrencisinin cezaevinden çıkışına konsolosluk görevlisiyle birlikte eşlik ettiğini anlatan Taşkın, “Çocuk, dışarı çıkardığımızda kaldırım taşını gösterdi, müsaade istedi ‘Oraya gidebilir miyim?’ dedi. Orada çok etkilendim. Bir kaldırım taşı bize ne kadar standart gelmesine karşın orada çocukların nasıl bir dünyada yaşadıkları, aslında neye muhtaçlıkları olduğu noktasında biraz daha fikir sahibi oluyorsunuz. O olay beni çok etkilemiştir.” sözlerini kullandı.

Taşkın, bugüne kadar bu okulda hiç üzülmediğini ve severek çalıştığını vurgulayarak, “Burada her günümüz hoş geçiyor. Burada çocuklar üzgünse üzgünüz. Çocuğun sevdiği biri görüşe gelmemişse çocuk buna üzülmüşse biz de üzülüyoruz. Çocuklar güya durumun farkında. Bunu içselleştirmişler ve kabul ederek bu türlü bir ömrü olağanlaştırarak yaşıyorlar. Olaylara karşı daha olgun yaklaştıklarını gözlemliyorum.” diye konuştu.

Çocukların cezaevinden çıktıktan sonra da eğitimlerine devam etmelerini sağlamak için elinden geleni yaptığını belirten Taşkın, kelamlarını şöyle tamamladı:

“Daha evvelce bu türlü bir eğitim ortamında bulunmamış tüm eğitimcilerin belleklerinde televizyonlardan kalan izler olduğunu fark ediyorum. Biz televizyonlardaki yerlerden çok farklıyız hatta hiç ilgimiz yok. Beşerler şaşırıyor. Çok merak eden oluyor. ‘Çocuklar yalnız mı hissediyor? Anneleri var, babaları yok, siz babaları mısınız? üzere farklı sorular geliyor. Bir eğitimci bir çocuğun her şeyi olabilmeli diye düşünüyorum. Onlara da bu türlü yanıtlar veriyorum.”