Eğitim-İş Genel Lideri Özbay: Eğitim İşçisinin Sefaletini Görmezden Gelen, Çocukların Karnının Gurultusunu Duymazdan Gelen Bir Bakanlık Düşünün,…

Eğitim-İş Genel Lideri Kadem Özbay, 24 Kasım Öğretmenler Günü hasebiyle Ankara Anıtpark’ta düzenlenen mitingde; “Eğitim işçisinin yaşadığı sefaleti görmezden gelen, çocukların karnının gurultusunu duymazdan gelen bir Bakanlık düşünün, terziliğe soyunmuş önlük dikiyor. Titanik batarken müziğe devam eden müzisyenler üzere, geminin çoktan su aldığının farkında değiller, tutturmuş bir türkü gidiyorlar. Gemi batıyor efendiler, eğitim çöküyor! Parlak bir gelecek ülkemizden günbegün uzaklaşıyor. Ülkede önemli bir okul ve derslik sayısı eksiği var lakin biz yazlık kışlık saraylar ve millet bahçeleri inşa ediyoruz. Ülkede önemli bir öğretmen açığı var lakin biz atanmayan öğretmenler ordusunu her gün biraz daha büyütüyoruz, onların inşaatlarda vefatına ya da intihar haberlerine şahitlik ediyoruz” dedi.

Eğitim-İş, 24 Kasım Öğretmenler Günü hasebiyle bugün Ankara Anıtpark’ta miting düzenledi. Eğitim-İş Genel Lideri Kadem Özbay, şöyle konuştu:

“ÜLKEMİZ TOPLUMSAL ADALETSİZLİĞİN DERİNLEŞTİĞİ, HAKSIZLIĞIN, HUKUKSUZLUĞUN ARTTIĞI BİR LEKEYE DÖNÜŞMÜŞ DURUMDA”

“Bugün burada yalnızca eğitim işçilerinin değil, tüm işçilerin, emeklilerin, emekçilerin, işsizlerin, eğitimin ve geleceğimiz olan çocuklarımızın problemlerini ve taleplerini anlatmak için bir ortadayız. Kamu idaresindeki çöküş, üretene ve işçiye yaşatılan sefalet artık bir memleket problemi haline gelmiş durumda.

20 yılı aşkın müddettir cumhuriyet dersi eksik olan siyasal İslamcı ve piyasacı anlayış tarafından toplumsal devlet unsurunu hiçe sayarak yönetilen ülkemiz, ne yazık ki toplumsal adaletsizliğin derinleştiği, haksızlığın, hukuksuzluğun, keyfiliğin arttığı bir ülkeye artık bir hayatta kalma parkuruna dönüşmüş durumdadır.

Baştan, temelden başlamak gerekirse, temel bir hak olan eğitim, yani okumak bu ülkede artık paralı hale gelmiştir. Parası olanın parası kadar eğitime ve sıhhate ulaşabildiği bir ülke haline dönüşmüştür. Eğitim maalesef ki bu ülkede herkesin eşit ve nitelikli bir biçimde ulaşabildiği temel bir hak olmaktan çıkmış artık bir ayrıcalık haline dönüşmüştür. Eğitimin velilerin üstüne yıkıldığı bir sistem kuruldu. Devletin okullarında okumak bile artık önemli bir yük. Kendilerini ve tarikatları beğenilen etmek için bilimsel dersleri azaltıp, gericileştirdikleri müfredat, son yıllardaki imtihanlar ve sonuçlar gösteriyor ki, temel bilgi ve hünerleri, hatta konuştuğu Türkçeyi bile öğretebilmekten acizler.

“EĞER KYK’LARDA YER BULACAK KADAR ŞANSLIYSANIZ DA ASANSÖR KAZALARINDAN, TACİZLERDEN, ZEHİRLENMELERDEN KURTULMANIZ GEREK”

İmam hatip dayatmaları, protokol ismi altında okullarınızda cirit attırılan tarikatlar, medreseleştirilmiş eğitim sistemden de kurtulmanız gerekiyor. Bunu da başardınız diyelim, üniversite kazandınız. Kendinize kalacak bir yer bulmanız lazım zira yöneticiler, yalnızca tarikat yurtları dolup taşsın diye yeteri sayıda yurt açmamak konusunda ısrarcı. Ha, şayet KYK’larda yer bulacak kadar şanslıysanız da asansör kazalarından, tacizlerden, zehirlenmelerden, kapı önlerinde cirit atmasına göz yumulan mafyatik yapılardan kurtulmanız gerek. Üniversitede de yemekhanelerdeki pahalılığı protesto etmek üzere doğal ve demokratik, merak ettiğiniz fakat iktidarın fikriyatıyla çatışan bir alanda araştırma yapmak üzere üniversiteli olmanın tabiatına uygun formda faaliyet gösterirseniz eğitim hakkınızın gasp edilmesi an sıkıntısıdır. Diyelim ki bundan da kurtuldunuz. Sizi çok yıl okutmak için fedakarca çalışan ailenizin durumu yok, zira yılların emeğine karşın onlara da bir gelecek verilmemiş. Bu defa burs bulmanız lazım. Şanslıysanız büyükşehirlerde yaşamaya yetmeyen bir 3 kuruş burs buluyorsunuz ve devleti yönetenler size diyor ki ‘Gel sana kredi verelim. Nas mas boşver, onlar büyük şirketlerin faiz borcu silinirken kıymetli, sen bana faiziyle öde.’

“DİPLOMALI İŞSİZLİĞİ ÇIĞ ÜZERE BÜYÜTEN BİR ZİHNİYETİN İDARESİNDE İŞ BULMAYA ÇALIŞACAKSINIZ”

Diyelim ki, bunların da hepsini hallettiniz ve mezun oldunuz. Bu türlü uzun bir maratondan sağ çıktığınız için artık bir geleceği hak ettiğinizi düşünmeyin. Zira yönetenler o denli düşünmüyor. Utanmadan ‘Her üniversite bitiren iş bulacak diye bir şey yok’ diyen, yandaşlara ve zenginlere unvan ve diploma dağıtmak için gerisi ardı kesilmeyen vakıf üniversiteleri kuran, üniversite kısımları açarken mezun sayısı hesaplaması yapmadığı için diplomalı işsizliği çığ üzere büyüten bir zihniyetin idaresinde iş bulmaya çalışacaksınız. Diyelim ki, KPSS’ye girip derece yaptınız ve memur olmaya çalışıyorsunuz. Bu defa de önünüze torpil düzeneği ve mülakat denen takımlaşma sistemi çıkacak.

Hadi diyelim, bunları da atlatabilen sayılı azınlığa dahil oldunuz. ‘Artık kamuda çalışıyorum. Devlet sırtını bana ben de devlete yaslanacağım’ diye düşünmeyin. Zira bugün itibariyle kamu işçisinin durumu şu: Açlık sonunun çok az üstünde, yoksulluk hududunun çok çok altında bir fiyat alacaksınız. Daha ay başında ay sonunu kara kara düşünmeye, borçlanarak ayı kurtarmaya çalışacaksınız.

Liyakatsizce atanan, birçok sizden daha az eğitimli ve işinin ehli olmayan yöneticilerin baskılarına, mobbingine, angaryalarına ve hatta kimi vakit keyfi disiplin soruşturmalarına maruz kalacaksınız. Enflasyonu matematiğe ihanet edercesine yanlış belirleyen TÜİK, iktidardan aferin almak için çırpınan sarı sendikalar ve ‘sanki bütün gün ne yapıyorlar ki’ diyen hükümet temsilcilerinin TİS ismi altında kurduğu müsamere masasında her gün biraz daha fakirleştirileceksiniz.

Onca yıl okuyup, onca yıl çalışıp orta halli bir otomobil, başınızı sokacak bir mesken almak için bile şanslı olmanız gerek zira aldığınız düşük fiyatın zati yarısından fazlası kiraya gidecek. Diyelim ki, bu şartlardan da sağ çıktınız. Yani, artık kendi imkanlarıyla yıllarca okumuş, sonra devlette on yıllarca emek vermiş bir emeklisiniz. Bu defa de maaşınızın birden üçte bir oranında ödenmeye başladığını göreceksiniz. Ailenizle bir kere bile bir tatile çıkamayacaksınız. Artık bayramlarda torunlarına harçlık bile veremeyecek formda devam edeceksiniz.

“EĞİTİMCİNİN EN BÜYÜK SIKINTILARINDAN BİRİ ÖĞRENCİLERİNİN ÇARESİZLİĞİNİ GÖRMEK”

Dün ülke genelinde iş bıraktık ve basın açıklaması yaptık. Bu acı tabloyu anlattık. Çığ üzere büyüyen problemler ve gitgide derinleşen sefalete karşı üç maymunu oy maymunu oynayıp önlük üzere icatlar peşinde koşan MEB’in önüne giderek önlükleri bıraktık. ‘Alın bu önlükler sizin olsun!’ deyip elimizdeki boş tabldotları ve su şişelerini verdik. ‘Okuldaki yoksulluk eğitimi de vurur hale geldi. Çocuklar derse aç giriyor, teneffüslerde musluklardan pak olmayan suyu içiyor. Siz evvel çocuklarımıza bir öğün yemek vermeyi becerin, içme suyu tedarik edin’ dedik. Neden? Zira eğitimcinin en büyük problemlerinden birisi öğrencilerinin çaresizliğini görmek ve gereğince el uzatamamaktır.

“ATATÜRK’ÜN KİMSESİZLERİN KİMSESİ OLSUN DİYE KURDUĞU BU CUMHURİYET’TE İŞÇİNİN FAKİR HAKSIZ BIRAKILMASI ASLA KABUL EDİLEMEZ”

Bu anlattığım bir Türkiye öyküsüdür. Artık eğitim görmenin, alanında uzmanlaşmanın, çok çalışmanın makbul sayılmadığı, iş bulmaya ve hayata tutunmaya yetecek kadar gelir sağlamaya yetmediği yeni Türkiye’dir. Bu kabul edilebilir mi? Bu geleceksizlik, bu ülkenin çalışanına reva görülen değersizlik kabul edilebilir mi? Asla kabul etmiyoruz, reddediyoruz. Bir öğretmen olarak söylüyorum ki, bunların cumhuriyet dersi eksiktir. Zira cumhuriyet tıpkı vakitte tüm yurttaşların devlet imkanlarından eşit biçimde faydalandığı sistemin ismidir. Büyük lider Atatürk’ün kimsesizlerin kimsesi olsun diye kurduğu bu Cumhuriyet’te işçinin fakir, haksız, hukuksuz imkansız bırakılması asla kabul edilemez.

Eğitim işçisinin yaşadığı sefaleti görmezden gelen, çocukların karnının gurultusunu duymazdan gelen bir Bakanlık düşünün, terziliğe soyunmuş önlük dikiyor. Titanik batarken müziğe devam eden müzisyenler üzere, geminin çoktan su aldığının farkında değiller, tutturmuş bir türkü gidiyorlar. Gemi batıyor efendiler, eğitim çöküyor! Parlak bir gelecek ülkemizden günbegün uzaklaşıyor. Ülkede önemli bir okul ve derslik sayısı eksiği var ancak biz yazlık kışlık saraylar ve millet bahçeleri inşa ediyoruz. Ülkede önemli bir öğretmen açığı var lakin biz atanmayan öğretmenler ordusunu her gün biraz daha büyütüyoruz, onların inşaatlarda vefatına ya da intihar haberlerine şahitlik ediyoruz.

“KADINI KONUTA KAPATMAK, KIZ ÇOCUKLARINI HAREMLİK SELAMLIK OKUTMAK İSTEYEN ZİHNİYETİN YÖNETTİĞİ BU ÜLKEDE HER GÜN BAYANA ŞİDDET VE BAYAN CİNAYETLERİ HABERLERİYLE UYANIYORUZ”

Bugün birebir vakitte bayana şiddetle gayret günü. Pekala birçok Avrupa ülkesinden bile evvel bayana seçme ve seçilme hakkı başta olmak üzere her alanda eşitlik sağlayan bu ülkede artık nasıl bir noktadayız? Bayanı meskene kapatmak, kız çocuklarını harem selamlık okutmak isteyen, cinsiyet eşitliğini derslerinde bile bu yüzden tahammül edemeyip eğitimden çıkartan bir zihniyetin yönettiği bu ülkede istisnasız her gün bayana şiddet ve bayan cinayetleri haberleriyle uyanıyoruz. Yani eğitime vurulan her darbe, ülkeyi her alanda çağın çok gerisine atıyor. O yüzden eğitim yalnızca eğitim işçisinin sorunu değildir. O yüzden eğitim işçisinin meseleleri birebir vakitte bir ülke sıkıntısıdır. O yüzden bu ağır enkazı fakat ve fakat toplumsal bir uğraşla kaldırmak mümkündür. Örgütlü berbatlığa, örgütlü gericiliğe karşı örgütlü bir aydınlanma uğraşı vermemiz gerekiyor. Düzgünleri berbatlar kadar güçlü ve yiğit yapmanın tek reçetesi örgütlü gayret ve dayanışmadır. Eğitim-İş olarak kurulduğumuz günden bu yana bu emel için uğraş ettik ve sonuna kadar da devam edeceğiz. Başaracağız! Sizlerin, tüm işçilerin, halkımızın sayesinde başaracağız.

Tüm eğitim işçilerinin ortak çaba çatısı olan Eğitim-İş olarak ne diyoruz: Eğitim bir grup ve süreç işidir; idari işçisinden akademisyenine, yöneticisinden öğretmenine kadar hepsinin paha kattığı bir süreçtir. Eğitimi, eğitimden intikam alırcasına yöneten iktidar sayesinde yalnızca öğretmenler değil tüm eğitim işçileri bitmeyen bir mağduriyet döngüsüne sokulmuş durumda. Zirveden inme yöneticilerin parti komiseri üzere dikildiği; aklın, bilimin ve sorgulamanın merkezi olması gereken üniversiteler susturulduğu, birçok haklarından yoksun edilen akademisyenlerin üzerinde tertipli bir siyasi baskı var. Üniversitenin idari çalışanı, iş tarifinde olmayan angaryalarla, mesai kavramı da katledilerek sömürülüyor.

“KAMU İDARESİNDE ADALETİ ÖLDÜRDÜLER”

Son yıllarda dünyanın 500 üniversitesi listesine girebilen gerçek düzgün devlet üniversitemiz yok. Kamu idaresinde liyakati öldürdüler. Doruktan inme, siyasi kriterlerle atanan yöneticilerin baskısına, mobbingine maruz kalan kamu işçisi için iş ömrü bir huzursuzluk kaynağına dönüştü. Kamu idaresinde adaleti öldürdüler. Eşit işe eşit fiyat üzere en insani, garantili istihdam üzere Anayasa’nın buyruğu olan haklar bile tırpanlandı. Keyfi soruşturmalar, cezalar, sürgünler için var olan itiraz düzeneği çalışmaz duruma getirildi. Eşlerin birebir vilayette çalışabilmesi bile torpil gerektirir hale geldi.

Hal böyleyken, halkı yoksulluğa mahkum ederken kendi lükslerini devletin prestiji diye izah edenlere sormak lazım, nedir devlet? Ben karşılık vereyim. Devlet okuldaki öğretmendir, hastanedeki hemşiredir, ulusal eğitim müdürlüğündeki idari işçidir. Devleti temsil eden işçilerin haklarının teslim edilmediği, kendisinin ve ailesinin hayatını idame ettirecek kadar fiyat alamadığı bir tertipte devletin prestiji olmaz.

Yöneticilere şunu sormak gerekir Çok yorgun, başı daima geçim kederinde olan bir pilotun kullandığı uçağa biner misiniz? Kendini kıymetsiz hissetmesine yol açtığınız, haklarını vermediğiniz için daima niyetli olan bir doktora ameliyat olmak ister misiniz? Karşılık hayır ise ülkenin geleceğini inşa eden eğitim işçilerini neden kendini işine adayamayacak kadar beter bir yoksulluk ve mahrumluk kuyusuna atıyorsunuz? Devleti temsil eden işçileri, yani direkt halk için emeğini veren milyonları neden derin bir geçim zahmetine, ağır bir değersizliğe itiyorsunuz. Kamu hizmeti almaya çalışan bu halk, sizden bedelsiz mi?

Bu bu türlü gidemez, gitmeyecek. Haklarımızı saraylarda fısıldayarak değil, meydanlarda haykırarak alacağız. Birlikte, örgütlü davranarak alacağız. Omuz omuza vererek, örgütlü bir halkın en büyük güç olduğunu, emeğin en büyük paha olduğunu göstererek alacağız.”

Mitingin akabinde öğretmenler, Anıtkabir’i ziyaret etti.