Emine Erdoğan, 4. Antalya Diplomasi Forumu (ADF) kapsamında NEST Kongre Merkezi’nde düzenlenen “Ayrışan Dünyada Geleceği İnşa Etmek: Eğitimin Dönüştürücü Gücü Paneli”nde konuşma yaptı.
Kutuplaşmayla, savaşlarla ve insani krizlerle günbegün daha çok bölünen dünyanın, diplomasiye artık ziyadesiyle gereksinim olduğunu vurgulayan Emine Erdoğan, “Şu bir gerçek ki insanlığın daha fazla çatışma ve savaşı kaldıracak mecali kalmamıştır. Tersine insanlık, işbirliği alanlarının oluşturulmasını, belirsizliğin giderilmesini ve barışın hakim güç olmasını beklemektedir.” diye konuştu.
İklim değişikliğiyle gayret eden dünyada, tabiatla tekrar istikrar eksenli bir bağ kurmaya çalıştıklarını anlatan Emine Erdoğan, “Karbon ayak izimizi, su ayak izimizi hesaplıyoruz. Bu yeni terminolojiyi, çocuklarımıza öğretmeye çalışıyoruz. Her ne kadar elimizden gelen tüm uğraşı ortaya koysak da etraf şuurunun yeniden de yeteri kadar içselleştirilemediğini maalesef görüyoruz.” tabirlerini kullandı.
“ÇOCUKLARIN SEVİNÇTEN ÖBÜR HİS TATMADIĞI BİR DÜNYA DİLİYORUM”
UNESCO’nun yaptığı araştırmaya nazaran, yalnızca temel okuma yazma marifetlerine sahip olmanın, 171 milyon insanı çok yoksulluktan kurtarabileceğini aktaran Emine Erdoğan, yetişmiş her insanın, dönüştürücü bir güç haline gelebileceğini, bulunduğu yerde büyük bir tesir alanı oluşturabileceğini, ailesini ve toplumunu kalkındırabileceğini, bilgisini ve maharetlerini gelecek jenerasyonlara aktararak sürdürülebilirliğin aktörü olabileceğini lisana getirdi.
Savaş bölgelerindeki milyonlarca çocuğun, en temel insan hakkı olan eğitime hala erişemediğine dikkati çeken Emine Erdoğan, şunları kaydetti:
“Filistin’de çocuklar, bırakın okula gitmeyi, düşünebilmeyi, uzatılan mikrofonlara ‘Ölmek istiyorum. Zira savaş yüzünden yaşamaktan yoruldum.’ diyorlar. ‘Canın ne çekiyor?’ diye sorulan her çocuğun olağan koşullarda ‘Çikolata ya da dondurma’ demesi gerekirken, onlar sadece ‘Ekmek’ diyebiliyor. ‘Annen, baban nerede?’ diye soran gazetecilere, ‘Evde ya da işte’ demek yerine ‘Cennette’ diyorlar. Dünyamız artık küçücük çocukları ağır tasalarla yoran, minik kalplerindeki yaşama sevinçlerini yok eden bir yer oldu. Çocukların, hiçbir savaşın tarafı olamayacağını, insanlığın felce uğramış vicdanına hatırlatmamız gerekiyor. Unutmayalım ki çocukların uykularında, bombalarla, füzelerle öldürüldüğü bir dünya, masumiyetini ebediyen kaybetmiştir. Hengamelerin bittiği, çocukların sevinçten diğer bir duyguyu tatmadığı, sırtlarında büyük kederleri değil, sadece okul çantalarını taşıdığı bir dünya diliyorum.”
