Derin deniz haritalama şirketi Magellan Ltd, Titanik’in enkazını 3.800 metre derinlikte dijital olarak tarayarak çarpıcı yeni imgeler elde etti.
Yapılan taramalarda, geminin ikiye ayrıldığı noktaya yakın olan kazan dairesi ayrıntılı biçimde görüntülendi. Kimi kazanların içe hakikat çökmüş olması, çarpışma anında hâlâ çalışır durumda olduklarını gösteriyor. Bu da, gemi mürettebatının kazadan çabucak evvel bile ışıkları açık tutmak için çaba ettiğini doğrulayan bir bulgu olarak bedellendiriliyor.
BBC’ye konuşan Titanic uzmanı Parks Stephenson, “Titanik, felaketin hayatta kalan son şahidi ve hâlâ anlatacak öyküleri var” diyerek bu yeni taramaların tarihi değerine dikkat çekti.
MÜHENDİSLERİN ÖYKÜSÜ TEKRAR GÜNDEMDE
Tarama imgeleri, İngiliz mühendis Joseph Bell liderliğindeki mühendis ekibinin, gemi batarken ışıkları açık tutmak için kazanlara kömür atmaya devam ettiğini gösteriyor. Bell ve takımının bu eforunun, birçok yolcunun cankurtaran botlarına itimatla binmesine imkan sağladığına inanılıyor.
Stephenson’a nazaran, “Onlar kaosu olabildiğince geciktirdi. Bu da, kıç kısımda hâlâ açık duran bir buhar vanasıyla sembolize edilmişti.”
KÜÇÜK DELİKLERİN BÜYÜK ETKİSİ
University College London’dan Jeom-Kee Paik, Titanik’in buzdağına yalnızca yavaşça çarptığını lakin gövdede A4 boyutunda delikler oluştuğunu belirtti. Bu delikler altı bölmeye yayıldı ve su yavaş lakin daima bir formda gemiye dolarak batışa yol açtı.
Newcastle Üniversitesi’nden deniz mühendisi Simon Benson da, “Delikler küçük fakat uzun bir alana yayılmıştı. Su yavaşça tüm bölmeleri doldurdu ve sonunda Titanik battı” dedi.
DİJİTAL BELGESELE İLHAM OLDU
Bu dijital taramalar, National Geographic ve Atlantic Productions ortak üretimi olan “Titanic: The Digital Resurrection” (Titanik: Dijital Diriliş) isimli yeni belgeselde incelendi. Daha evvel yayımlanan 3D rekonstrüksiyon imgeleri üzerine inşa edilen belgesel, Titanik’in batışına dair yepisyeni bir perspektif sunuyor.
ENKAZ SÜRATLE YOK OLUYOR
Titanik’in enkazı, Kanada’nın Newfoundland kıyısından yaklaşık 650 kilometre açıkta bulunuyor. Lakin uzmanlara nazaran enkaz o kadar süratli çürüyor ki, önümüzdeki 40 yıl içinde büsbütün yok olabilir. Gemi batarken ikiye ayrıldığı için baş ve kıç kısımları deniz tabanında 800 metre uzaklıkla bulunuyor.
Baş kısmı, hâlâ tanınabilir durumda olsa da büyük oranda çamura gömülmüş durumda. Kıç kısmı ise okyanus tabanına saat istikametinin bilakis dönerek çarptığı için metal yığınına dönüşmüş.
Enkazın etrafında mobilya kesimleri, metal yığınları, açılmamış şampanya şişeleri ve hatta yolculara ilişkin ayakkabılar yer alıyor.
Titanik, 15 Nisan 1912 tarihinde Southampton’dan New York’a yaptığı birinci seferinde bir buzdağına çarptıktan sonra sulara gömülen White Star Line şirketine ilişkin bir transatlantik yolcu gemisiydi.
Kazanın akabinde, 2 bin 200 yolcudan yalnızca 705’i hayatta kaldı.
Enkazı, 1985 yılında Robert D. Ballard tarafından Atlantik deniz tabanının birkaç kilometre derinliğinde tespit edildi.
