Eğer bir narsistle karşılaştıysanız, “Onları bu duruma getiren sebep ne?” sorusu aklınızdan geçmiş olabilir. Psikoterapist Brianna Paruolo, narsisizmin gerçekte kökenlerine dair kıymetli izahlarda bulundu. Paruolo, bu mevzunun çocuklukta başladığını ifade ediyor.
ÇOCUKLUKTA BAŞLAYAN NARSİSİZM
Personality Dergisi’nde çıkan yakın tarihli bir çalışma, erken çocukluk döneminde yaşanan toplumsal dışlanmanın narsistik şahsiyet özelliklerine sebep olabileceğini gösterdi. Çalışmaya göre, çocuklukta dışlanmaya maruz kalmak yalnızlık duyguları yaratıyor ve bu durum da narsisizm gibi “karanlık özelliklerle” bir araya gelerek kişiliği şekillendiriyor. Ancak Paruolo, toplumsal dışlanmanın tek başına narsisizmi başlatan bir etken olamayacağını vurguluyor.
Paruolo, dışlanmanın bazı çocuklarda narsisizme neden olabileceğini, fakat birçok çocuğun bu tür bir dışlanmaya rağmen sağlıklı bir şekilde büyüdüğünü belirtiyor. Bunun en önemli sebebi, çocuğun sahip olduğu destek mekanizması. “İlgili bir yetişkinin, çocuğunun değerinin dışlanma ile ölçülmediğini anlamasına destek olması, çocuğun daha sağlıklı bir biçimde iyileşmesine yardımcı olabilir,” diyor Paruolo. Desteksiz büyüyen çocuklar ise narsisizm gibi koruyucu kalkanlar geliştirebilir.
ANNE BABA DAVRANIŞININ TESİRİ
Narsisizmin meydana gelmesinde, çocuğun anne babasıyla olan ilişkisinin büyük tesiri bulunmaktadır. Paruolo, ebeveynlerin kestirilemeyen davranışlarının, yani bir anda çocuğa çok değerliymiş gibi davranıp diğer zamanlarda soğuk ve eleştirel olmalarının, narsistik şahsiyet gelişimine neden olabileceğini dile getiriyor. Çocuklar, değersiz hissetmekten kaçınmak için hususi olma hissine sıkı sıkıya sarılır ve bu özellik zamanla şahsiyetlerinin baskın bir bölümü haline gelir.
NARSİSİZMİN BAŞLANGIÇ ALARM ZİLLERİ
Bir çocuğun narsistik eğilimler sergilediğini fark etmek olası. Paruolo, çocuğun sürekli olarak kendini haklı görme, diğer insanların duygularına karşı ilgisizlik veya eleştiriyi kaldıramama gibi hareketler göstermesi halinde, narsisizmin erken belirtileri gösterdiğini belirtiyor. Ek olarak, hayal kırıklığı yaşadıklarında akıl dışı bir şekilde saldırganlaşma, mükemmeliyetçilik ve kendi hatalarını kabul etmeme gibi özellikler de gözlemlenebilir.
Bu belirtileri görmek, çocuğun narsistik bir yetişkin olacağı anlamına gelmez. Paruolo, ebeveynlerin çocuklarının duygusal gelişiminde nasıl destek olabilecekleri konusunda birtakım tavsiyelerde bulunuyor. “Dışlanmayı dünyanın sonu gibi göstermeden, duyguları onaylayarak sağlıklı başa çıkma yolları göstermek önemli,” diyor. Anne babaların, çocuklarına öz saygılarının revaçta olmaktan bağımsız olduğunu öğretmeleri ve onlara koşulsuz sevgi vermeleri, sağlıklı bir şahsiyet gelişimi için iyi bir başlangıç olacaktır.
Ebeveynler, çocuklarının yetişkinlikte nasıl bir birey olacakları üzerinde tam kontrol sahibi olamazlar, fakat duygusal ve toplumsal başarıya hazırlamak için değerli fırsatlar sunabilirler. Sağlıksız duygusal kalıpları beslemeden, narsistik şahsiyetlerin oluşmasını engelleyebilirler.
