Lüleburgaz’da ikamet eden Açıköğretim Fakültesi İlahiyat Bölümü mezunu Gülizar Önol ve eşi Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Gıda Mühendisliği Bölümü mezunu Bilal Önol, 2 sene önce köye yerleşerek ziraatle meşgul olmaya karar verdi.
Bir fabrikada çalışan Bilal Önol ile eşi Gülizar Önol, Oklalı köyüne taşınarak edindikleri 150 tavukla yumurta üretimciliği ve kurdukları peteklerle bal üretimine başladı. Çift, daha sonra birkaç koyun ve 1 inek satın aldı. Önol çifti, ineğin doğum yapmasının ardından çiftçiliği büyütmeye karar kıldı.
Çocuklarının köye uyum sağlaması için bir de Olimpiyat adını verdikleri at alan çiftten Gülizar Önol, maddi destek arayışı için yaptığı araştırmada Genç Kadın Girişimciler Projesi’ni öğrenerek, başvuruda bulundu. Önol, proje kapsamında aldıkları 5 seneye yayılan faizsiz kredi ile 4 inek daha edindi.
Günümüzde inek sayısını 12’ye yükselttiklerini dile getiren Gülizar Önol, “İki senede iki defa buzağı doğuyor ve kredi o buzağılarla kapanıyor esasen. Yer benim değil, traktörüm yok, ekilebilecek arazim yok lakin ben yine de ısrar ettim ve bu işi yaptım. Ben bilhassa üniversite bitirip işsiz kalan, atanamayan gençler için bu öneriyi kullanıyorum daima. Genç bayanlar devletin imkanlarını araştırsınlar ve bu işi yapmayı düşünsünler. Günümüzde artık hayvanların gübresini ellemeden, hayvana temas etmeden birçok işi teknolojik cihazlar sayesinde yapabiliyoruz” şeklinde konuştu.
“HAYVANLAR YAVRULARIMIZ GİBİ”
Köye taşınıp çiftçilik yaptıkları için mutlu olduklarını aktaran Gülizar Önol, çocuklarını da köydeki okula gönderdiklerini ve onların da ahenk sağladığını belirtti. İşe bir inek ile başladıklarını kaydeden Önol, “Bir inek derken 12 inek yaptık, her birine bir isim verdik. Kendi ailemiz gibi oldular. Keza Çiğdem’imiz var, Sarı Kız’ımız var. Bu şekilde ilerlemeye devam ettik. Yani çok sevinçliyiz. Her meslekte olduğu gibi, her işte olduğu gibi bunun da zorluğu var. Ancak sevdiğimiz için, aileden biri olduğu için, yani benim iki tane oğlum var fakat bunlar yavrularımız gibi nihayetinde. Durum bu türlü olunca insan buna uyum sağlıyor. Onları kendinden gördüğünüz için bir şekilde bu türlü gelip yanlarına ahenk sağlıyorsunuz. Sabah erken saatlerde uyanmak başta zordu evet. Çünkü şöyle bir şey; olağan bir saatten daha erken kalkmanız gerekiyor; saat 05.00- 05.30 gibi. Sonrasında ahıra geliyorsunuz, bunların bakımları kendimizden daha fazla aslında iyi bakıyoruz. Çünkü kendi çocuğunuza belirli bir saat sonra erteleyebilirsiniz ancak bunlarda o türlü bir şey olmuyor çünkü inek, ezberci bir hayvan. Yani her sabah işte akşam porsiyonlarını aynı saatte istiyor. Birebir saatte sağılmak istiyor. O olduğu için uyum sağlıyorsunuz, bir süre sonra alışıyorsunuz. Çünkü onlar ne istediğini size lisana getiriyor. Sesleriyle, hareketleriyle vesaire. Alıştık, hiçbir zorluğu yok aslında” diye konuştu.
“DEVLETİN ÇOK BÜYÜK DESTEĞİ VAR”
Gülizar Önal, kadınların hayvancılık yapabileceğini ifade ederek, “Bence zaten kadınlar yapabilir bu işi. Çünkü çok onlar da bir kadın olduğu için çok duygusallar. Bunların hamilelik süreci, doğum süreci aynı kadın gibi. Yani muhakkak yaparlar. Kesinlikle yapmalılar bence. Hele bu dönemde bence yapılabilecek en güzel meslek. Katiyetle tavsiye ediyorum. Şöyle bir şey zaten imkanları da çok iyi. Ben bunları mesela genç çiftçi projesiyle aldım. 2 sene hiç ödemeyeceğim, toplam 5 senede ödeyeceğim ve iki senedir hiçbir şey ödemedim. Birinci senede aslında buzağılarını verdi, sattık tekrar buzağı aldık, inek aldık içeriye soktuk falan. Devletin de bu konuda çok büyük imkanları, dayanağı var. Keza işte bu buzağılara sağladığı dayanak ya da yeme sağladığı dayanakları var. Hatta şöyle bir şey bize şunu da söylüyorlar; ‘yer olmadan vermezler, tarlan olmadan yapamazsın’ gibi. Bizim yerimiz de kira, rastgele bir ektiğimiz tarlamız falan da yok. Ancak çok da iyi kazanıyoruz, döndürüyoruz bu işi” ifadelerini kullandı.
