İklim Kanunu’nun temel maksadı, 2053 Net Sıfır Emisyon Gayesi ve Yeşil Büyüme’dir. İklim Kanunu, iklim değişikliği kaynaklı krizlerin ve ziyanların olumsuz tesirlerini en aza indirmeyi hedefleyen yasal bir düzenlemedir. Kanun, iklime dirençli kentlerin oluşturulması ve afet risklerinin azaltılmasında kritik bir değere sahiptir. Biyoçeşitlilik ve doğal kaynakların korunmasında, su ile besin güvenliğinin sağlanmasında, ormanların ve yeşil alanların artırılmasında, yenilenebilir güç kapasiteleri artırılarak güçte dışa bağımlılığın azaltılmasında yol haritası oluşturacaktır.
KANUNUN TEMEL MADDELERİ
Kanun teklifi, 20 unsur, 2 süreksiz unsur ve 3 farklı kanunda değişiklik öngörüyor. TBMM Genel Heyeti’nde birinci dört husus kabul edildi. Bu hususlar ortasında, İklim Değişikliği Başkanlığı’nın misyon ve sorumluluklarının belirlenmesi, mahallî ve ulusal hareket planlarının hazırlanması ve bölümlerin memleketler arası rekabet gücünün artırılması için daha pak üretim süreçlerinin yasal teminata alınması yer alıyor.
İKLİM KANUNU TARIMI BİTERECEK TEZLERİNE KARŞILIK
İklim Kanunu’nun hazırlık süreci, hazırlanma münasebeti dikkate alındığında hiçbir biçimde hayvancılığın ortadan kaldırılacağı, sürdürülebilir protein ismi altında böcek bazlı bir beslenme sistemine geçileceği üzere bir durum kelam konusu olmayıp bu argümanlar büsbütün hayal eseridir. Kanun tersine, organik tarımı ve hayvancılığı desteklemekte ve bu yaklaşımı besin güvenliği bağlamında öncelemektedir.
KANUNDA YER ALAN KARBON AYAK İZİ NEDİR?
Karbon ayak izi, bir eserin üretiminde ortaya çıkan emisyon faaliyetleriyle, etrafa verilen ziyanı tabir eden sera gazı emisyonunun karbondioksit karşılığıdır. Bu kapsamda, Kanun teklifinde de görüleceği üzere yalnızca üretim yapan kurum ve kuruluşların imalat sürecinde yeni ve pak teknolojiler kullanarak karbon ayak izini azaltması yükümlülüğü kelam bahsidir. Bu noktada tıpkı eserin üretim evresinde daha az güç ve maliyetle üretilmesi kastedilmektedir. Metinden de anlaşılacağı üzere ferdi, toplumsal ve toplumsal açıdan özgürlüklerin kısıtlanmasına dair rastgele bir düzenleme, karar yahut durum kelam konusu değildir. Büsbütün kurum ve kuruluşların bilhassa eserlerin endüstrideki üretim evresinde güç verimliliği ile yeni teknolojilerin kullanılarak üretilmesi, doğal kaynakların ve etrafın korunmasından bahsedilmektedir.
