Çocuklukta ebeveynlerimizden öğrendiğimiz bağ dinamikleri, yetişkinlikte kurduğumuz münasebetler üzerinde büyük bir tesire sahiptir. Her ne kadar “Asla annem/babam üzere olmayacağım” desek de, tanıdık gelen davranışları tekrar etme olasılığımız yüksektir.
TherapyDave’de yer alan habere nazaran; babası baskıcı, alkolik yahut ilgisiz olan bir kız çocuğunun, ileride misal özelliklere sahip erkeklere yönelme eğilimi olabilir. Emsal halde, erkek çocukları da babalarının bayanlara karşı tavrını örnek alabilir. Ne yazık ki, aileden öğrenilen bu örüntüler, farkında olmadan münasebetlerde kendisini gösterir.
GÜVENDE HİSSETME ARZUSU
Birçok insan, farkında olmadan “tamamlanma” ya da “güvende olma” dileğiyle bir bağlantıya başlar. Bilhassa geçmişte duygusal muhtaçlıkları karşılanmamış bireyler, yeni bir münasebete, bu çeşit gereksinimlerinin karşılanması umuduyla düşünmeden adım atabilir. Lakin sürat, romantik münasebetlerde çoğunlukla hayal kırıklığıyla sonuçlanır. Gerçeklerle yüzleşmek yerine, karşı tarafın her şeyi düzelteceğine inanılır ve bu beklenti gerçekleşmeyince, duygusal çöküş başlar.
”ONU DEĞİŞTİRİRİM” YANILGISI
İlişkilerde bilhassa bayanlar, karşı tarafı “zamanla değiştirebileceğine” dair gerçek dışı bir beklenti içerisine girer. Bu niyet, “gördüğün şey, alacağın şeydir” unsurunu göz arkası eder. Bir kişiyi değiştirmeye çalışmak alakada dengesizliğe neden olur; bir taraf ebeveyn rolüne bürünürken, öteki taraf çocuk pozisyonuna düşer. Ayrıyeten, başta küçük üzere görünen sorunlar vakitle büyür ve bağda önemli meselelere yol açar.
İlişkinin başında karşı tarafın olumsuz tarafları çoklukla görmezden gelinir. “Aşk” haliyle birlikte salgılanan endorfinler, kişiyi adeta sarhoş eder ve gerçekleri algılamasını zorlaştırır. Etraftan gelen ikazlar dahi dikkate alınmaz. Fakat sonrasında yaşanan hayal kırıklıkları, alakanın başında “görmezden gelinen” ihtar işaretlerinin kaçınılmaz sonucudur.
İnsanlar şuurlu ya da bilinçsiz olarak tanıdık olanı seçme eğilimindedir. Zorlayıcı şahıslarla ilgi kurmak, geçmişte çözülmemiş meseleleri “şimdi çözme” güdüsüyle gelişir. Lakin bu atak ekseriyetle başarısız olur zira kişi, farklı bir vücutta birebir sorunu taşıyan bireyi seçmiştir.
DÜŞÜK ÖZSAYGI VE DEĞERSİZLİK HİSSİ
Birçok kişi, hak ettiğinden daha azına razı olur zira kendisini bedelli olarak tanımlamaz. Geçmişte yetersiz hissettirilmiş bireyler, “Daha güzelini hak etmiyorum” niyetiyle berbat bağlantılarda kalabilir. Kimileri ise karşısındaki kişiyi “kaybeden” olduğunu düşünerek daha düzgün hissetmeye çalışır. Asıl sorun ise, “Ben güzel biriyim ve yanımda olmak isteyen kişi de buna nazaran davranmalı” diyememektir.
YALNIZ KALMA KORKUSU
Yalnız kalmaktan korkan şahıslar, sadece bir bağlantıda olmak için yanlış beşerlerle birliktelik kurabilir. Aileden kopmadan çabucak evliliğe geçmek, kişinin yalnızlıkla baş etme marifetini geliştirmesini maniler. Bu da sıhhatsiz münasebetlere bağımlılığı artırır.
İlişkilerde hudut koymak, gerektiğinde “hayır” diyebilmek sağlıklı bir sevginin göstergesidir. Fakat birçok kişi, karşısındakini üzmemek ismine kendinden ödün verir. Bu durum, vakitle tükenmişlik ve tatminsizlik yaratır. Sağlıklı ilgiler, net sonlar ve açık bağlantı üzerine konseyidir.
DEĞİŞİM İÇİN KENDİNE VAKİT TANI
Yanlış bağlantılardan kurtulmak ve gerçek kişiyi seçmek için en değerli adım: yavaşlamak.
İlişkilerin sağlıklı bir formda gelişebilmesi için vakte gereksinim vardır. Karşı tarafı hakikaten tanımak ve kendi duygusal muhtaçlıklarının farkına varmak bu sürecin temelidir. Çabukla alınan kararlar, süratli başlayan alakalar ve “Bu sefer her şey farklı olacak” umudu, birden fazla vakit benzeri hayal kırıklıklarıyla sonuçlanır. Meğer farkındalıkla ve şuurlu bir halde hareket etmek, hem kendimize hem de karşımızdakine karşı daha adil ve istikrarlı davranmamıza yardımcı olur.
