Kuzey Afrika’da keşfedilen iki mumyadan elde edilen şok edici DNA bulguları, insanlık tarihinin soy ağacını yine yazabilir.
Almanya’daki Max Planck Enstitüsü’nden bilim insanları, günümüz Libya’sında ortaya çıkarılan bu antik mumyaların 7 bin yıl öncesine ilişkin, daha evvel bilinmeyen bir insan topluluğunun DNA’sını taşıdığını buldu.
ÇOK FARKLI VE BESBELLİ BİR GENETİK YAPI
Sahra Çölü’ndeki bu kayıp küme, bilim insanlarının Afrika’da bulmayı umduklarından çok farklı, besbelli bir genetik yapıya sahipti.
5 bin ila 14 bin 500 yıl evvel bu çöl bölgesi, Yeşil Sahra olarak bilinen yemyeşil ve verimli bir alandı.
TAMAMEN İZOLE OLMUŞLAR
Bu durum bilim insanlarını, dünyanın bu bölgesindeki eski insanların Sahra Altı Afrika ve Ortadoğu’dan gelen öbür kabilelerle daha fazla etkileşime girmiş olabileceğine inanmaya yöneltti.
Ancak bu kayıp kümenin Yeşil Sahra’ya göç eden başka insan topluluklarından büsbütün izole olduğu görülüyor.
HİÇ İNCELENEMEDEN YOK OLDULAR
Yeni keşfedilen mumyaların DNA’sı, o devirde Afrika dışında yaşayan antik insanlara kıyasla daha az Neandertal DNA’sına sahip. Bu oran, o devirde Ortadoğulu çiftçilerin yüzde bir ila ikisinde bulunan orandan çok daha az. Bu da esaslı ve uzun mühlet izole edilmiş bir genetik soyun varlığını kanıtlıyor.
Bulunan iskeletlerin, Libya’nın güneybatısındaki Takarkori kaya sığınağında gömülü iki bayana ilişkin olduğu belirlendi.
Araştırmacılar, bu eşsiz insan soyunun çağdaş dünyada artık orjinal haliyle var olmadığını belirtti. Yeni keşfedilen mumyaların DNA’sı günümüz beşerinin daha büyük genetik bulmacasının sadece bir modülünü oluşturuyor.
15 BİN EVVEL YAŞAMIŞ TOPLAYICI GRUP
Afrika, Ortadoğu ve Avrupa’daki çağdaş popülasyonlarla misal genetik yapıya sahip olmak yerine, bu bayanların 15 bin yıl evvel yaşamış bir toplayıcı kümesiyle yakın genetik bağları vardı.
Araştırmacılar, bu toplayıcıların son Buzul Çağı’nda günümüz Fas’ındaki mağaralarda yaşadıklarını iddia ediyor.
Hem Buzul Çağı’ndaki küme hem de Yeşil Sahra’da yeni keşfedilen mumyalar, Sahra Altı Afrikalılardan büsbütün farklı bir DNA yapısına sahip.
Bu durum, kıtadaki iki popülasyonun nispeten farklı kaldığını kanıtlıyor.
