Vakte yenik düşen meslek: “O günleri mumla arıyoruz”

Yok olmaya yüz tutmuş meslekler ortasında yer alan kalaycılığın son temsilcilerinden olan Muzaffer Öztürk, Samsun’da yıllardır 1,5 metrekarelik dükkanında kap kalaylıyor.

Çırak yetişmeyen, günde en fazla birkaç kap kaçak gelen kalaycılığı sürdürmek için efor sarf ettiğini lisana getiren Öztürk, bakıra olan ilginin azalması ile çok sevdiği mesleğinin yok olmaya mahkum olduğunu tabir etti.

“KALAYCILIK YOK OLMA NOKTASINA GELDİ”

Mesleğini sevdiğini lakin, kalaycılık yok olma noktasına geldiği için de üzgün olduğunu belirten Muzaffer Öztürk, “45 yılı aşkın müddettir kalaycılık yapıyorum. Bu meslek artık tarihe karıştı. İşe birinci başladığımda uygun bir meslekti ancak yok olma noktasına geldi. Çelik, demir, alüminyum üzere tencere tavalar çıktı, bakıra olan ilgi düzgünce azaldı. Mesleğimi çok seviyorum. 1980 – 1990 ortasında işlere yetişemiyorduk. 1990’dan sonra bakırın kullanımı azaldıkça işlerimiz düştü. İşlerin âlâ olduğu vakitlerde günde 40 kesim kalaylatılacak eser geliyordu. Artık ise o günleri mumla arıyoruz. Bir eseri kalaylama süreci, esere nazaran çeşitlik gösteriyor. Küçük kaplar kısa, büyük kaplar ise uzun sürüyor. Kalaylanan eser en az 1,5 sene yönetim eder. Eskiler, bakırda pişirilen eserlerin hem lezzetli hem de sağlıklı olduğunu söylüyor. O nedenle kap getirenlerin birden fazla yaşlılardan oluşuyor. Yeni gelinler bakır kapları çöpe atıyor. Samsun’da benden öteki birkaç kişi daha kalaycılık yapıyor. Onlar da tam vakitli çalışmıyorlar. Ben de emekli maaşım olduğu için kalaycılığı sürdürebiliyorum. Bu mesleğin ilerleyen müddette devam edebileceğini sanmıyorum” dedi.

45 yıldır Sanat Sokağı’nda kalay yapan Öztürk, hala bakıra kıymet veren az sayıda vatandaştan gelecek kap kaçakları dükkanında bekliyor.